εικόνες με ποίηση (Ντόρα Μανατάκη (Κουλουμπή)

εικόνες με ποίηση (Ντόρα Μανατάκη (Κουλουμπή)

εικόνες με ποίηση (Ντόρα Μανατάκη (Κουλουμπή)

εικόνες με ποίηση (Ντόρα Μανατάκη (Κουλουμπή)

Tα παιδικά μας παιχνίδια
Μικρές αγαπημένες ώρες αυτές που με γυρνάτε πίσω
Παιδικά, όμορφα παιχνίδια σαν ταινία ν αντικρύσω
Ναι! Θυμάμαι τις αμάδες που την πέτρα δυνατά
Την πετούσαμε στον τοίχο ποια θα πάει πιο μακριά
Καπετάνιο με γυαλένια στρογγυλά γεμάτα χρώμα
Ρίχναμε σε λακκουβάκια που τα σκάβαμε στο χώμα
Το ξυλίκι, τα πατίνια μες τους χωματένιους δρόμους
Τα πεντόβολα, κρυφτό, ε! και κλεφτες κι αστυνόμους
Τι χαρά όταν τα βράδια σαν σουρούπωνε η μέρα
Στις αυλές ο καραγκιόζη έβγαινε εις τον αέρα
«Η παράσταση αρχίζει» με σεντόνι και κερί
Εισιτήριο στην πόρτα δυο δεκάρες, μια δραχμή!
Ζωγραφιές πασπαλισμένες με χρυσόσκονη ,αγγελάκια
Και πολύχρωμα λουλούδια μα και παχουλά μωράκια
Συλλογές Ω! ναι! Από μπύρες, εμαζεύαμε καπάκια
Μα και ποδοσφαιριστών τις φώτο, για να παίζουμε χαρτάκια
Τα πετούσαμε στον τοίχο ποιος τον άλλον θα νικήσει
Κι όποιου πάει πιο μακριά όλα να τα αποκτήσει.

Στρατιωτάκια ακούνητα αμίλητα αγέλαστα,
Ένα λεπτό κρεμμύδι γκεο- βαγκέο
Πινακωτή ,πινακωτή από τα άλλο μου τα αυτί
Γιατί ειν’ η μανά μου κουφή!
Περνά- περνά η μέλισσα με τα μελλισόπουλα
Και με τα παιδόπουλα! Παιδόπουλα!
Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό
έχασα την μάνα μου και πάω να την βρω
παπούτσια δεν μου πήρε να πάω στο σχολειό
κι αν δεν μου τα πάρει ο διάολος θα την πάρει
αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό!
Μια δεκάρα η βιολέτα
Τσινγκολελέτα, -τσινγκολελέτα!
Πράσινα κουφέτα
Του γέρου τα μουστάκια,
του ποντικού τα αυτάκια!

Είναι τούτα μερικά απ αυτά που εγώ θυμάμαι
Κι όσο θα περνούν τα χρόνια νοσταλγός τους πάντα θα ‘μαι!

smile doramanataki: εδω πολυτεχνειο

smile doramanataki: εδω πολυτεχνειο

smile doramanataki

smile doramanataki

εδω πολυτεχνειο

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ


Μια φλόγα άσβεστη στα μάτια είχε καθίσει
Κι ανάμνηση σαν όραμα πίσω είχε γυρίσει
Τότε που τα ψαρά μαλλιά μαύρα ήταν ακόμα
Και δυνατό, αθλητικό, νεανικό το σώμα.

«Κάθισε» μου είπε με φωνή αργόσυρτη και κρύα
Αυτά που θέλω να σου πω, τα γράφουν τα βιβλία
Όμως……..
Πώς τις κραυγές, τον πόνο μας, μπορούν ν αποτυπώσουν;
Μες σε σελίδες άψυχες, πολλοί δε, να προδώσουν
Τα ιδανικά των χρόνων μας, αυτά που σημαδέψαν
Και της φοιτητικής γενιάς την φλόγα εθεριέψαν;
Για να ορμήσει δυνατά και με αυτοθυσία
Να σπείρει φόβο σε αυτούς που είχαν τα ινία
Και να ριζώσει γι άλλη μια, της λευτεριάς το σπόρο
Μες την καρδιά του Έλληνα .

Αίμα φωτιά και άναρθρες κραυγές από τον πόνο
Με μια γαλανόλευκη σημαία για όπλο μόνο
Άνιση μάχη δώσαμε στα τανκς που απειλούσαν
που άοπλα νέα παιδιά ναι! Επυροβολούσαν
Για να πατάξουν την ορμή που έκρυβαν στα στήθια
Και τραγουδώντας φώναζαν «αδέρφια μας Βοήθεια»

Χρόνια και χρόνια πέρασαν κι άσπρισαν τα μαλλιά μου
Όμως μια φωνή ηχεί, ακόμα μες τα αυτιά μου……
ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!!!!! ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

smile doramanataki: ΤΖΕΝΗ ΤΖΕΝΗ!!!!

smile doramanataki: ΤΖΕΝΗ ΤΖΕΝΗ!!!!