ΕΓΩ....

ΕΓΩ


Εξεπέρασα τα άντα
Και με βήμα σταθερό
τα κεράκια μου θα σβήσω
προς τα ήντα προχωρώ

αχ! Καρδούλα μου σε νιώθω
είκοσι χρονών χτυπάς
μα η μέση μου φωνάζει
πενηντάρα μην ξεχνάς

έρχεται το ένα χέρι
έχω λέει αρθριτικά
«πάψε» εγώ του απαντάω
σκέψου λίγο θετικά

έρχεται μετά το πόδι
ωχ! Στο καθ’ ένα σκαλί
ρυτιδούλες στον καθρέφτη
ως κι αυτός με προκαλει

Τις παλιές φωτογραφίες
Βλέπω, «πω πω διαφορά»
Και του χρόνου εντοπίζω
Τη μεγάλη τη φθορά

Μα καμάρι μου κι ελπίδα
Τα βλαστάρια μου τα δυό
Σαν τα βλέπω να ανθίζουν
Και την κόρη και το γιο

Και γεμίζω ευτυχία
Και πετάω από χαρά
Που τους έβαλα στους ώμους
Δυνατά γερά φτερά.